Çok şey yazasım var ama hiç yazasım yok. Sanki konuşsam hiç susmayacakmışım gibi geliyo. Dersaneden nefret ediyorum hele bi kaç kişi var ki intihar sebebi. Sınava kaldı 25 gün ama ben 3 gündür çalışmıyorum. Hem geçen sene ki gibi sonuçları görünce travma geçiricem diye korkuyorum hemde kılımı kıpırdatmıyorum. Aslında travma geçirmedim dramatik olsun diye öyle söyledim. Hem bana acısınlar istemiyorum hemde acınacak halde olduğumu bal gibi biliyorum. Ayy nefret ettim kendimden. Ben bu bloğu açarken üzgün olsam da hep neşeli şeyler yazmak istemiştim. Ama sonra hem gerçek hayatta hemde burada hiç bişey yokmuş gibi davranmak zor geldi, bari burada sıkıntılarımı dökmeye çalışayım dedim. Aslında ben bu kadar sıkıcı bi insan değilimdir evet depresife bağladığım olur ama çok da sıkıcı olduğumu düşünmüyorum yani eskiden öyleydi. Geçen sene eve giresim gelmezdi Mervemle gezmekten ayaklarımız ağrırdı. fazla konuşmak için ben yolumu uzatır yol üstündeki duraktan binerim diye düşünürdüm ama dolmuşlar dolu gelince ilk durağa geri yürürdüm evet itiraf ediyorum o durumdan nefret ederdim ama şimdi onu bile özlüyorum. Burada ki halimi görüp de ayyğğğ ne sıkıcı ne iç bayıltıcı kız demeyin olur mu ya da diyin banane. Ama ben öyle bi insan değilim. Neyse bu yazıyı okuyan birileri varsa bana dua edin olur mu.
Hoşçakalın.
şeyma hanım yeni paylaşımlar bekleyen dostlarınız var onları daha bekletmeseniz diyorum,meraklı dostlar bunlar kendilerinden bahsedilince mutlu oluyorlar
YanıtlaSil